De stiefvader van Marnix wist dat hij niet lang meer te leven had en wilde een afscheidsvideo laten maken, samen met zijn geliefden, om te vertonen op zijn uitvaart.

Hij wilde met vrienden en familie herinneringen ophalen, met een biertje erbij, terwijl er gefilmd werd. Nog een keer samen lachen en ‘weet je nog?!’ roepen en smakelijke anekdotes vertellen. Daar een mooie video van maken en die vertonen tijdens zijn uitvaart. Want hij wist dat hij niet lang meer had. En hij was dol op het leven.

De dag van de opnames was hij te zwak om erbij te zijn. Vrienden, (oud) collega’s, sportmaten, buren en familie vertelden hun verhalen voor de camera. Met elkaar, voor hem. Daarna gingen ze bij hem langs om een knuffel te geven. Drie dagen later overleed hij. Gelukkig heeft hij alles nog kunnen bekijken.

De uitvaart vond plaats in besloten kring. De afscheidsvideo, compleet met foto’s en filmpjes van vroeger en favoriete muziek, werd ’s middags vertoond. Het was prachtig. Precies zoals hij gewild had.

Marnix vertelt over deze bijzondere wens en het resultaat, de afscheidsvideo die wij met veel liefde gemaakt hebben.